4) Gemeenschappelijke Ervaring
Ontwikkel een Kennisbase van Onze Collectieve Ervaring
Kennis, in tegenstelling tot fysieke objecten, functioneert volgens het principe van overvloed. Dat wil zeggen: hoe meer we delen, hoe meer we leren. Dit is een van de belangrijkste verschillen tussen KCS en een kennisconstructiebenadering. KCS is een “van-veel-voor-veel” benadering, terwijl kennisconstructie een “van-enkel-naar-veel” benadering: een aantal vakspecialisten verschaffen kennis aan de brede massa. Het KCS concept hier is dat iedereen die kenniswerk doet of die interacteert met kennis, iets heeft bij te dragen.
De beste mensen om kennis te creëren en onderhouden zijn zij die het elke dag gebruiken.
Idealiter, zij die kennis gebruiken, verbeteren het op basis van hun ervaring. Zelfs de eenvoudige Oploslus-handeling die wijst op het gebruik van een kennisartikel, is een kritisch onderdeel van KCS. Frequentie van gebruik is een indicator van de waarde van een artikel. De Ontwikkellus analyse van patronen van artikelgebruik geeft ons de gelegenheid om mogelijkheden te identificeren voor verbeteringen in de werkstroom, contentstandaard, producten, diensten en/of beleid.
Als de kennisbase het eerste referentiepunt voor kenniswerkers is, dan zullen ze kennis hergebruiken, verbeteren en creëren tijdens het werk dat ze doen. Het helpt ervoor te zorgen dat kennis wordt beschreven in de context van gebruik, wat een belangrijk element is voor de vindbaarheid van de kennis.
Er zit enorme waarde in het vastleggen van de collectieve ervaring van allen die interacteren met kennis. Als een groep mensen hun ideeën en ervaringen deelt in een conversatie, gaan ze allen onvermijdelijk weg met meer informatie of kennis dan ze hadden voor de conversatie plaatsvond. Niemand vertrekt met minder. Wanneer we ideeën delen, geven we ze niet op; we hebben ze nog steeds. Het proces van het uitleggen van een idee aan anderen helpt ons vaak duidelijkheid en begrip te verkrijgen, en we kunnen een idee uitbreiden of versterken door het perspectief en de ervaring van anderen te begrijpen. Het is logisch dat hoe meer mensen we hebben die hun ervaringen delen, hoe completer en accurater de kennisbase zal zijn.
Als we de gemeenschappelijke ervaring van de community van kenniswerkers kunnen vastleggen, zal het altijd completer en accurater zijn dan wat elk individu, zelfs een expert, weet. KCS benut de collectieve ervaring en erkent dat alle mensen die met kennis interacteren iets hebben bij te dragen aan die kennis. De kracht van collectief denken en ervaring wordt ondersteund door een aantal onafhankelijke onderzoeksprojecten die gedocumenteerd zijn in de boeken “The Wisdom of Crowds”, “Group Genius: The creative power of collaboration” en “The Medici Effect: What elephants and epidemics can teach us about innovation”.
Onze gemeenschappelijke ervaring vastleggen betekent zowel onze opgeloste problemen vastleggen als de problemen we bezig zijn op te lossen (werk in uitvoering). Vastleggen en delen wat we weten over een probleem waaraan we werken, laat anderen die hetzelfde of vergelijkbaar probleem ondervinden, weten dat we eraan werken. Het verschaft ook zichtbaarheid in het probleem aan anderen die mogelijk kunnen bijdragen of samenwerken om het op te lossen.
Voorbeelden
Het internet geeft ons onmiddellijke toegang tot een geweldige hoeveelheid aan informatie. Maar niet alles is correct! Echter, de meesten van ons hebben uitgevonden hoe de beste informatie te vinden voor ons doel, door te oordelen en door triangulatie – dat wil zeggen, we kijken naar een aantal verschillende antwoorden uit verschillende bronnen en beslissen wat logisch is. Zou iemand van ons toegang opgeven tot de uitgebreide informatie die beschikbaar is op het internet voor een enkele, veel kleinere, betrouwbare bron van informatie?
Een goed voorbeeld van de kracht van collectieve ervaring is de vergelijking van de inmiddels opgeheven Encarta (Microsofts digitale encyclopedie) met Wikipedia. Encarta gebruikte de traditionele kennisconstructiebenadering van kennis van een aantal voor het gebruik door velen. Wikipedia, aan de andere kant, heeft veel mensen die kennis bijdragen voor het gebruik door velen. Dit model wordt soms ‘crowdsourcing’ genoemd: het is een veel-naar-veel model. De hoeveelheid kennis waaraan veel mensen bijdragen, in verschillende talen, is duizelingwekkend. Maar, is Wikipedia correct; kunnen we de inhoud vertrouwen? Een aantal studies die de laatste jaren zijn uitgevoerd, laten zien dat het foutpercentage, in relatie tot de omvang, en de mate van vooringenomenheid in Wikipedia is vergelijkbaar met het foutpercentage en mate van vooringenomenheid in de Encyclopædia Britannica. Wat blijkt is dat encyclopedieën ook fouten bevatten. Het verschil is dat de tijd die het kost om een encyclopedie geschreven door een expert te corrigeren dramatisch langer is dan de gemeenschappelijk samengestelde Wikipedia. Als de mensen die kennis gebruiken er ook zorg over hebben, zullen ze dingen sneller corrigeren in het Wikipedia-model.
