Overvloed

Hoe meer we delen, hoe meer we leren.

“Als jij een appel hebt en ik heb een appel en we wisselen die appels uit, dan hebben jij en ik nog steeds ieder een appel. Maar als jij een idee hebt en ik heb een idee en we wisselen die ideeën uit, dan heeft elk van ons twee ideeën .”  

-George Bernard Shaw

De afgelopen honderd jaar zijn businessmodellen ontwikkeld die gebaseerd zijn op de productiewereld, waar het product tastbaar is: het is een fysiek ding dat we kunnen voelen en aanraken. Tastbare dingen zijn eindig, en opereren op basis van schaarste. Als ik een appel heb en jij niet, dan kan ik die aan jou geven, waardoor jij een appel hebt en ik niet. Of, ik kan de appel met je delen. Ik zou je de helft van de appel kunnen geven, waardoor we elk minder dan de hele appel hebben. Kennis is niet tastbaar, dus het wordt niet door schaarste gekenmerkt. Als ik een idee met jou deel, heb ik niet minder van het idee dan ik had voordat ik het met je deelde. In feite, als ik een idee met je deel, kun jij een ander idee of perspectief aanbieden dat het idee verbetert en nu hebben we beide meer dan waarmee we begonnen. Liefde is ook iets niet-tastbaars dat op het principe van overvloed vaart. Neem een stel met hun eerste kind: ze voelen een sterke emotionele connectie met dat kind. Als een tweede of derde kind komt, moeten ze dan minder van het eerste kind houden om van het tweede te houden en nog weer minder om van het derde kind te houden?

Kennis werkt op het principe van overvloed – hoe meer we delen hoe meer we leren. Kennis is het bijproduct van een interactie of ervaring, en niemand verlaat een interactie met minder kennis dan ze ervoor hadden. Overvloed is een krachtig en disruptief principe voor bedrijven. Het succes en de impact die opensource software heeft gehad op het bedrijfsleven is een voorbeeld van hoe we onze businessmodellen moeten herzien en meer aandacht geven aan wanneer het principe van schaarste logisch is en wanneer het principe van overvloed. Dit is niet een of/of situatie; het is een en-situatie.

KCS is gebaseerd op de overtuiging dat de beste mensen om kennis te creëren en onderhouden de mensen zijn die het elke dag gebruiken: de kenniswerkers. Hoe groter het aandeel van kenniswerkers dat betrokken is in KCS, hoe rijker de kennisbase zal zijn en de kennis die wordt gebruikt zal van hogere kwaliteit zijn.

Hoewel het overvloedprincipe voorkomt in vele KCS praktijken, is erkenning het gebied waarop dit het meest van toepassing is. Als we erkennen dat er vele vaardigheden vereist zijn in een gezonde kennispraktijk, moeten we de individuele competentie in elk van die vaardigheden waarderen. Waarderingsprogramma’s die ontworpen zijn op een model van overvloed, verzekeren dat de krachten en talenten van mensen worden erkend, op grond van hun bijdragen. Mensen erkennen voor waar ze goed in zijn, gebaseerd op hun vermogen om waarde te creëren, op basis van een vergelijking met hun collega’s. De meeste van onze prestatie- en erkenningsmodellen zijn gebaseerd op een model van willekeurige schaarste. In het oog springende voorbeelden hiervan zijn de praktijk van ranglijsten, scoreborden, of berekeningen van samengestelde scores die een competitieve omgeving creëren. KCS is alleen succesvol in een samenwerkingsomgeving. Door diversiteit in waar mensen goed zijn te erkennen, moedigen we hen aan hier meer van te doen.